Klasztorek

Klasztorek – stanowi jeden z najstarszych obiektów pierwotnej zabudowy miasta. Jest to XIV wieczna południowo – wschodnia baszta obronna. Składająca się z dwóch części prostokątnych przylegających do siebie budowli. Trzykondygnacyjna baszta ze wschodu i od zachodu dwukondygnacyjna. Baszta pokryta czterospadowym dachem i zachodnia część trzyspadowym dachem. Całość od spodu z muru kamiennego, jako relikt miejskich murów obronnych. Górna część zbudowana z gotyckiej, czerwonej cegły. Julian Gregorovius podaje, iż w rachunkach urzędnika z 1561r. był nazywany „starym klasztorkiem” i został zaproponowany, jako lokal szkolny „ponieważ się do tego nadawał”. Długi czas znany był pod nazwą szkoły klasztornej – Klosterschule, dla personelu kościelnego. W XVIII wieku były to koszary. W latach 1746 – 1780 był tu garnizon pruskich dragonów z 10 Regimentu, którego dowódcą od 1754-1785 był Genaralmajor-tj. gen. brygady, który awansował na stopień wojskowy Generalleutnant-tj.gen.dywizji – Friedrich Ludwig Graf Finck v. Finckenstein. Po nich do 1914 roku był w nim spichlerz. Rosyjski ostrzał artyleryjski dn. 22.08.1914r., spalił klasztorek. Odbudowany w ramach „Osthilfe” w latach 30 XX w. W 1942 roku utworzono w nim między innymi bibliotekę i kino. Ponownie spalony w styczniu 1945 roku po zajęciu Neidenburga przez czerwonoarmistów. Odbudowany w latach 1967-1988 i przeznaczony na filię Archiwum Państwowego do 2017 roku. Jest to zabytkowy obiekt architektury gotyckiej.